Argazkietako kolore faltak ikusten denaren garrantzia handitzen du. Modu horretan, poesiaren eta dokumentalgintzaren arteko nahasketa egin du Giuliano Mezzacasa argazkilariak (Belluno, Italia, 1938).
Jorge Gonzalez Arangurenekin batera Urumea ibaiari buruzko argazki liburua-edo, argitaratzeko asmoa zuen Mezzacasak. Baina, proiektuaren ezaugarriak zirela eta, luze jotzen ari zen. Gauzak horrela, italiar donostiartuak beste zerbait egitea erabaki zuen, eta Cristina Enea Fundazioko kideekin duen harremana dela eta, bere argazkiak «eskaintzea» erabaki zuen.
Fundazioko kide den Oier Etxeberriak harrera ona egin zien argazkiei, eta egunotan gauzatzen ari den HidroLogikak egitarauaren barruan txertatu zituzten erakusketa gisa.
Multzoa Urumea ibaia Fagollagatik bokaleraino izenarekin batailatu, eta ikusgai ipini dute Loiola kultur etxean, uztailaren 27a arte.
Sentimenduen irudi jarioa
Urumearekin antzekotasun handia dauka erakusketak. Ikusleak ezin du erabaki zein izango den irudien jarioa; erakusketa izan arren, proiekzioa ere badelako. Mezzacasak dioenez, «hasierako arrazoia aurrekontua izan zitekeen arren, proiekzioa gauzatu izanak on egin dio bildumari».
Duela lau hamarkada eta gaur egun ateratako argazkiek bat egiten dute bederatzi minutuko eskas irauten dituen proiekzioan. Argiz egindako ur-laster horretan, Mezzacasaren hitzak ere sartzen dira. «Azkenean oso ondo gelditu dira nire hitzak, Javier Erkiziak irakurtzen dituelako».
Ondareak, ohiturek eta paisaiak ere bustitzen dituzte bere oinak zuri beltzeko arte jarioan. Ez dira falta, esaterako, ibaiaren bukaeran hondarra ateratzen ziharduten gizonen erretratuak, edo dagoeneko desagertuta dauden industria eraikinak. Horiek guztiak Urumeak izandako garrantziaren erakusle dira.
Irudiek eta sentimendu horrek garrantzia handiagoa hartzen dute Loiola kultur etxearen erakusketa aretoan. Izan ere, aretoak Urumea ibaia Fagollagatik bokaleraino bilduma erakusteko itxura berezia hartu baitu.
Ilun aurkituko du ikusleak gela, hiru argi gune soilez hornituta. Mezzacasaren argazkiak erakusten dituen pantailarena, Gonzalez-en testu baten kopiak gordetzen dituen mahaiarena eta bilduma osoari kolorea jartzen dion margolana argiztatzen duena. Azkeneko hau kultur etxearen funtseko alea da.
Malenkonia kutsua ematen dio erakusketari argi-ilunen jokoak; hiriak Urumea ahaztu izanak sortutako sentimendua. Honen aurrean, Mezzacasak gonbite bikoitza egiten die donostiar guztiei, ibaia bera eta bere erakusketa ikustera joateko gomendioa eman die. «Urumea ezezaguna da askorentzat, eta berreskuratu behar ditugu bere ingurua, eta bere ondarea».
http://irutxulo.hitza.info/2012/05/08/fagollagatik-bokaleraino-zuri-beltzean/
No hay comentarios:
Publicar un comentario